De figuur correctie

Pfff, nog net op tijd terug voor de wedstrijd, hierbij mijn bijdrage:





De figuurcorrectie


Moeder stond voor de spiegel en besloot dat het zo niet langer kon. Ze voelde zich neerslachtig, overvol en volkomen energieloos.
Haar levenspartner Vader had haar na een eeuwigheid verlaten en haar kinderen putten haar uit.
Genoeg is genoeg, dacht ze bij zichzelf, als ik mijn geliefde terug wil krijgen zal ik er iets voor moeten doen. Ik ga hemel en aarde bewegen om weer net zo mooi als vroeger te worden en dan komt hij bij me terug, ik kan immers niet zonder hem bestaan. Ik ga afvallen.
Tevreden over dit goede voornemen wendde Moeder zich van de spiegel af, zich niet bewust van het feit dat hoewel elke moeder het recht heeft te beslissen over haar eigen lichaam en leven, dit niet gold voor haar, Moeder Aarde.

Het eerste wat ze deed was zoeken op internet.
Wat ze las was dat ze water moest drinken, veel water.
Hoewel ze de voorkeur gaf aan wijn besloot ze toch dit advies goed op te volgen.
Ze begon met de meren, rivieren, plassen en wolken, ze dronk en dronk tot ze het gevoel had uit elkaar te zullen barsten.
Ze wist van geen ophouden, ze moest en zou haar oude figuur terug krijgen en niets of niemand kon haar stoppen.
Nadat ze al het zoete water op aarde had opgedronken begon ze aan het zoute water. Zich verzettend tegen haar misselijkheid dronk ze alle zeeën leeg en ging uitgeput en ziek naar bed.
De volgende dag ging ze vol verwachting op de weegschaal staan en toen ze zag dat ze alleen maar zwaarder was geworden begon ze te huilen.
Deze manier werkte dus blijkbaar niet en bovendien was al het water op.
Het afvallen ging te langzaam en moedeloos ging ze weer op zoek op internet.


De mensheid was met stomheid geslagen door wat er gebeurde. Voor hun ogen verdween het water op aarde. Gewassen konden niet meer groeien en er ontstond een enorm voedsel tekort. Alle dieren die in het water leefden hapten naar adem en stierven toen massaal.


Moeder Aarde kwam er achter dat calorieën verbranden erg belangrijk was dus dat kon niet zo moeilijk zijn.
Oefeningen, oefeningen en nog eens oefeningen.
Ze kocht een WII met sportprogramma, nieuwe leggings en topjes en installeerde zich voor haar tv. Onwennig zette ze het programma aan maar na een paar minuten had ze het helemaal door, rekken en strekken, touwtje springen en buikspieroefeningen, ze deed het allemaal.
Puffend in haar nieuwe lycra pakje wist ze van geen ophouden, afvallen zou ze en wel vandaag.
Dus ging ze door tot het zweet van haar afdroop en ze haar binnenste voelde branden.


De mensheid was volkomen verbijsterd. Niemand begreep hoe de aarde zichzelf zo kon opwarmen. Een verschrikkelijke hitte zette de aarde in vuur en vlam en boorde zich daarna rechtstreeks door de ozonlaag.Er was geen water meer om mee te blussen en de bomen, bloemen en planten verdorden tot er geen flora meer te bekennen was. De mensen wisten zichzelf in veiligheid te brengen onder de grond maar alle dieren aan land en in de lucht stierven massaal.


Weken gingen voorbij en eindelijk begon Moeder Aarde enig resultaat te merken. Ze voelde zich niet meer zo vol en zwaar en hoopvol stapte ze weer op de weegschaal. Dolblij zag ze dat haar strijd was niet voor niets was geweest, er was een duidelijke daling van gewicht maar het was nog niet naar haar zin. Weer ging ze op zoek op internet en besloot een crash dieet te gaan volgen. Ze zou gewoon niets meer eten tot ze echt tevreden was.


De mensheid was in shock. Net nu ze dachten dat het niet erger kon begon de wereld te krimpen. Er was simpelweg niet genoeg plaats meer voor iedereen, mensen begonnen van de aarde te vallen en stierven massaal.

Na vier weken was er geen levende ziel meer te bekennen en het enige dat over was, was een kale ronde bol, veranderd in een ruïne en zonder enige vorm van leven.


Moeder Aarde stond voor de spiegel en bekeek zichzelf kritisch.
Na vier weken was ze enorm afgevallen en dankzij het oplossen van de ozonlaag had ze een lekker kleurtje gekregen. Ze besloot haar ex-geliefde Vader op te gaan zoeken, ervan overtuigd dat hij haar meteen terug zou willen nu ze zo mooi bruin en slank was. Zenuwachtig trok ze een nieuw zomer jurkje aan met een paar bijpassende pumps en ging op weg naar haar verloren liefde.


Toen Vader haar aan zag komen stond hij stil.
“Wat heb je gedaan!” riep hij vertwijfeld uit. “Hoe heb je jezelf zo toe kunnen takelen, kijk nu toch hoe je eruit ziet, al je schoonheid is weg.”
Geschokt keek Moeder Aarde naar haar droomprins Vader.
“Maar ik heb het voor jou gedaan,” snikte ze, “geef me nog een kans. Kom bij me terug en ik zal zorgen dat het weer net zo wordt als vroeger, hoe lang het ook duurt.”
“Wat je hebt aangericht valt nooit meer goed te maken.” zei Vader.
“Je kunt het niet meer terugdraaien of overdoen want daarvoor heb je mij nodig en ik wil je niet meer. Dag Moeder Aarde, het ga je goed.”
Huilend keek ze hem na. Daar ging hij, haar enige liefde, de invulling van haar bestaan en haar onmisbare wederhelft.

“Dag Vader,” zei ze zachtjes, “dag Vader Tijd.”